Weer een week verder

Lieve allemaal,


Weer een drukke week achter de rug, de quarderia gaat morgen beginnen met één jongetje. Inmiddels zijn er twee dames gekomen die de kinderen gaan begeleiden.
Er zijn mooie folders gemaakt en nu maar hopen dat de nieuwe aanmeldingen binnenkomen.

Poesje ...niet miauw,

Jullie hoeven je over mijn duim geen zorgen te maken hoor, die is weer als nieuw. Zoals ik al eerder schreef is Patty ook verpleegster en ze heeft alles gelijk goed schoon gemaakt. Omdat ze er van overtuigd was dat ik pijn zou krijgen gingen we naar de apotheek voor paracetamol. Daar gaven ze het advies om toch twee capsules antibiotica in te nemen, dus dat heb ik maar braaf gedaan.
Zelf heb ik ook mijn duim in een bakje heet water met wasmiddel gehangen en ik heb natuurlijk ook mijn betadine zalf meegenomen.
Maar helaas.......de kat is die zaterdagnacht alsnog overleden en ligt nu ergens op Arco Iris begraven.

Beestjes,

Een van de eerste avonden zat ik bij de kinderen en ik had al gezien dat ze bij elkaar naar luizen zaten te zoeken. Aan mij werd gevraagd of die er in Nederland ook zijn.
Ik in mijn beste Spaans uitgelegd dat er op de scholen veel problemen mee hebben. Welke kleur ze dan hebben, nou gewoon wit.
Niks gewoon want hier zijn ze zwart, kijk maar...en flats daar lag er een voor mijn neus op tafel, en inderdaad ze zijn zwart en van een flink formaat. maar als ik zo op de koppies kijk zijn er ook witte hoor.
Dikwijls als ik op het stoepje zit gaan er twee behendige handjes van een zesjarige door mijn haar om te zoeken, gelukkig nog steeds zonder resultaat. Maar ik spuit ook dagelijks twee maal een preventief middel op mijn haar.

Met de enge beestjes valt het toch nog toe mee. Het kan gebeuren dat er iets salamanderachtigs omhoog schiet als ik 's avonds op mijn kamer kom en het licht aan doe.
Een keer zat er een kikker in mijn kamer maar die liet zich makkelijk verwijderen. Van de week in het donker liep ik er met een te voetballen, is natuurlijk niet mijn gewoonte maar ik had hem niet gezien.

Piwichos

Hier wonen ook twee vogels, genaamd Piwichos. Een combinatie van kleine papegaai of grote parkiet.
Die lopen overal rond en als er gegeten wordt melden ze zich luid schetterend voor eten.
Zo kan het gebeuren dat ze ineens op je schoenen zitten of aan je broek hangen. De eerst keer wist ik niet wat me gebeurde want ineens voelde ik iets harigs aan mijn benen, maar inmiddels is ook dat gewoon.

Breien,

Gistermorgen de eerste breiles gegeven, alle kinderen deden mee. De les zou een uurtje duren maar het zijn er drie geworden. Gelukkig hielp Patty ook mee en ik had voor iedereen de steken al opgezet en de eerste naald gebreid, want ruim twintig kinderen voor de eerste keer is toch wel veel.
Sommige zijn de hele middag bezig geweest en de kinderen die niet naar huis gaan komen steeds vragen hoe het moet. Alle begin is moeilijk natuurlijk. Zo heb ik dus regelmatig breiende kinderen voor mijn deur.
Ik heb ze net verteld dat mijn winkeltje nu dicht is want ik heb andere plannen.

Alleen op stap,

Gisteren alleen naar de markt geweest want ik wilde laarzen en nieuwe teenslippers hebben en een nieuwe telefoon. die ik in Lima mocht lenen was oud en wilde moeilijk opladen, op een gegeven moment deed die helemaal niets meer. Omdat ik toch de mogelijkheid wil hebben te kunnen bellen als het nodig is heb ik de meest simpele gekocht. Zo heb ik dus een Peruaans nummer.
Inmiddels ben ik in het bezit van een paar prachtige roze laarzen( echt mijn kleur) en dito teenslippers. De laarzen laat ik toch hier achter dus de kleur is niet zo belangrijk.

Straks ga ik een bezoekje brengen aan het centrum van de stad, eens kijken of ik een reisbureau kan vinden en zien wat er mogelijk is aan uitstapjes en een hapje eten. Tegen vijf uur zijn de meeste kinderen weer thuis en zelf wil ik ook voor het donker thuis zijn.

Wordt vervolgd,

Gr. Ans